Jan Cremer

Jan Cremer genoot onderwijs aan de kunstacademies van Arnhem en Den Haag. Cremers literatuur en beeldende kunst vertonen opvallende overeenkomsten. Beide richten zich op het zich losmaken van traditionele esthetiek en eeuwenoude culturele bagage, zoals de volgende citaten illustreren:
“Ik lees niet, ik word gelezen.”
“Rembrandt? Wie is dat? Ik heb geen verstand van sport.”
Beide citaten onthullen zijn vermogen tot choqueren of op zijn minst aandacht trekken en zichzelf verkopen als een lefgozer met bewijsbaar talent. Enkele recalcitrante acties maakten hem hebben hem tot enfant terrible van de Nederlandse beeldende kunst en literatuur.

Vanaf 1970 weet Cremer zijn werk te combineren met zijn reis- en zwerflust. Zes maanden per jaar reist hij, de andere maanden verdeelt hij zijn tijd tussen schrijven en schilderen. Vele van zijn reizen zijn een reconstructie van de trektocht van de Hunnen onder Attila en de Mongolen onder Djenghis Khan. Na 1970 legt hij zich vooral toe op het lithograferen, wat onder meer resulteert in een aantal tulpen ‘Hollandse landschappen’. ‘Hij vertelt over Holland zoals alleen een emigrant dat zou kunnen doen, pratend over een wijd land met prachtige kleuren, een leeggewaaide blauwe lucht, een groene wei, plastieken van gele korenschoven op een afgemaaid land (…). Ga je zoiets benoemen dan passen dergelijke voorstellingen onder de noemer pop. (…) Maar pop betekent bij hem niet alleen populair maar ook werkelijk volks,’ schreef W.A.L. Beeren, directeur van het museum Boijmans Van Beuningen. Zijn beeldend werk wordt voortdurend in grote eenmanstentoonstellingen in binnen- en buitenland geëxposeerd.

Van 10 tot 27 juni 2013 liet Cremer ruim duizend kunstwerken, foto’s, brieven en andere persoonlijke documenten en objecten uit zijn bezit veilen.
Cremer exposeerde o.a. in het Frans Hals Museum, Gemeentemuseum Den Haag, Museum Arnhem, Rijksmuseum Amersterdam, Rijksmuseum Twente, Stedelijk Museum Amsterdam en Museum De Fundatie in Zwolle.

info : RKD