Jan van Vuuren

De Kunstschilder Jan van Vuuren wordt in 1871 geboren als zoon van een landarbeider in Molenaarsgraaf. Al op jonge leeftijd wordt zijn tekentalent herkend door een aantal plaatselijke notabelen die ervoor zorgen dat de jonge Van Vuuren in de leer kan bij R. Larij. Later volgt hij ook lessen aan de Haagse Academie voor Beeldende Kunsten en bij de Amsterdamse schilder G.W. Dijsselhof. In 1896 wordt hij toegelaten tot het gerenommeerde Schilderkunstig Genootschap Pulchri-Studio te Den Haag.

In deze jaren trekt hij regelmatig met Haagse schilders richting Elspeet waar zij het Veluwse landschap vastleggen. Tijdens een van deze periodes op de Veluwe ontmoet hij de Elburgse onderwijzeres Anna Margaretha Heijman met wie hij in 1900 trouwt. Samen krijgen zij vier kinderen. In deze jaren gaat het Van Vuuren voor de wind. Zijn schilderijen vinden gretig aftrek. Vanaf de vroege jaren twintig keert het tij echter voor het gezin Van Vuuren: er zijn gezondheids- en financiële zorgen die aanhouden tot aan de dood van de schilder in 1941.

Schilder van de Veluwe
Alle bronnen over Jan van Vuuren vermelden dat hij dag in dag uit buiten te vinden was met schetsboek en/of schildersezel om het Veluwse landschap vast te leggen. Onvermoeibaar schilderde hij boslandschappen, boslaantjes, watermolens, haventjes en straatjes in plaatsen als Hattem, Harderwijk, Nunspeet en Elburg. Altijd in de voor hem kenmerkende realistische stijl waaraan hij zijn hele carrière trouw is gebleven, ook toen de belangstelling vanuit de kunstwereld daarvoor minder werd.

Publicatie
Er is een monografie over Jan van Vuuren verschenen bij uitgeverij Van Spijk en is o.a. verkrijgbaar aan de balie van het Gemeentemuseum van Elburg.

Info: Benezit, Scheen, RKD