Willem George Frederik Jansen

De succesvolle kunstschilder WGF Jansen vestigde zich in 1908 op aanraden van Willem Knip in het Gooi, waar hij ging wonen en werken in de voormalige Brouwerij van Blaricum. WGF Jansen liet zich hier bekoren door het Gooise landschap, wat vaak terug te zien is in zijn werk, dat getypeerd kan worden als typische nabloei van de Haagse School. Van WGF Jansen is bekend dat hij een groot bewonderaar was van Haagse Scholers als Jacob Maris en Anton Mauve.

WGF Jansen ontwikkelde gaandeweg een eigen impressionistische stijl. Hij stond bekend als een uiterst bekwaam kunstschilder met een krachtig en evenwichtig temperament, die zich door niets of niemand liet beïnvloeden in zijn visie. Ondanks zijn vriendschap met vele Larense kunstenaars, ontwikkelde hij toch daardoor een heel eigen onafhankelijke stijl van werken. Hij werd alom geprezen om zijn sterk ontwikkeld gevoel voor kleurnuances en zijn vlotte penseelvoering.

Over succes had hij niet te klagen. Hij verkocht goed, tot ver buiten de landsgrenzen. Jansen was een landschapschilder in de ruimste zin van het woord. Enkele uitzonderingen daargelaten omvat zijn oeuvre voornamelijk riviergezichten, boslandschappen, strandgezichten en stadsgezichten.

Werk van WGF Jansen is o.a. opgenomen in de collectie van het Singer museum van Laren. En is tevens te zien in Galerie Wijdemeren, naast werk van andere bekende Larense schilders.

——————————-

W.G.F. Jansen schilderde o.a. veel (heide)landschappen, havens en bosgezichten.

Werk van zijn hand vindt u o.a. in het Singer Museum te Laren, het gemeentemuseum te Harlingen en het Zuiderzeemuseum Enkhuizen.

W.G.F. Jansen woonde en werkte in Haarlem, Amsterdam en Blaricum. Hij werkte ook veel in het veld in Brabant en Drenthe. Verder was hij een leerling van de kunstnijverheidsschool in Haarlem. Begon als plateelschilder en schilderde later veel landschapen met koeien en paarden, stadsgezichten en strandgezichten met schelpenvissers, alles in de trant van de Haagse School.

Willem George Frederik Jansen werd op 25 december 1871 in Harlingen geboren en begon zijn kunstenaarsloopbaan op 20 jarige leeftijd. Daarvoor volgde hij een opleiding als smidsmachinist en werkte hij bij de Staatsspoorwegen in Tilburg, bij Figee in Haarlem en op de werf Conrad in Haarlem. Zijn vriendschap daar met een decoratieschilder betekende een keerpunt in zijn leven en hij besloot aan de kunstnijverheidsschool in Haarlem decoratieve kunst te studeren. Na zijn opleiding werkte hij als decoratieschilder in Amsterdam en schilderde voornamelijk plafonds in Den Bosch, Leeuwarden en Maastricht. Hij kreeg vervolgens een betrekking aangeboden in de aardewerkfabriek Rozenburg waar hij langere tijd aan eigen ontwerpen kon werken tot dat hem een positie werd aangeboden in de aardewerkfabriek Gouda en weer later in de aardewerkfabriek “De Distel” in Amsterdam. Dat Jansen het in de pottenbakkerij goed heeft gedaan bewijzen de vele onderscheidingen die hij daarvoor kreeg. Zo behaalde hij in Sint Louis de zilveren medaille en in Den Haag de gouden medaille van’”Arti et Industriae” voor ontwerpen in aardewerk.

In 1898 huwde hij Hillegonda Zijlstra en tussen 1903 en 1908 woonde hij in Den Haag en Amsterdam. Er staat geschreven dat hij zich na een bezoek aan Willen Knip in Laren door deze liet overhalen naar het Gooi te komen waar hij zich kort daarna op 19 juni 1908 vestigde in de voormalige “Brouwerij” in Blaricum, waar voor hem al verscheidene schilders hadden gewoond en gewerkt.

Tijdens zijn verblijf in Den Haag en Loosduinen was Jansen in staat geweest dicht in de buurt van zijn grote voorbeelden te vertoeven. De schilders van de Haagse School, van wie de reputatie tegen 1900 op het hoogtepunt was. Het werk van Josef Israëls, Anton Mauve en Jacob Maris had zijn speciale belangstelling. Hij werd lid van de Haagse Kunstkring en raakte bevriend met de oprichter Theophile de Bock. Daar moet hij al vroeg kennis hebben gemaakt met het werk van Jan Toorop, Thorn Prikker, Van Gogh en de nieuwe stromingen uit België en Frankrijk. Ondanks dit alles bleef hij zijn eigen stijl trouw.

Via een kort verblijf in Haarlem verhuisde Jansen in 1906 naar Amsterdam. Jansen was een vriendelijk en rustig levend man die erg behulpzaam was. In de moeilijke oorlogsjaren heeft hij zich ingezet voor onderduikers. Hij was een goed schilder en een bewonderaar van de Haagse School en de gebroeders Maris. Hij ontwikkelde een eigen impressionistische stijl. Hoewel hij het landschap in het Gooi bekoorlijk vond en dus ook wel schilderde, werkte hij eveneens in Brabant, Drenthe en in kustplaatsen zoals Egmond.

W.G.F. Jansen was een uiterst bekwaam kunstenaar met een evenwichtig temperament. Hij liet zich door niemand beïnvloeden in zijn visie en al had hij veel vrienden onder de Larense kunstenaars, zijn kunst bleef onafhankelijk, rustig, sympathiek, warm en was als een spiegel van zijn krachtige persoonlijkheid.

Over succes had hij niet te klagen. Hij verkocht goed, tot ver buiten de landsgrenzen. In Artis werkte hij 2 jaar aan het Diorama van Texel, een kapitaal doek van 28 meter lang en 9 meter hoog, dat in 1925 werd voltooid.

Jansen was een landschapschilder in de ruimste zin van het woord. Enkele uitzonderingen daargelaten omvat zijn oeuvre voornamelijk riviergezichten, boslandschappen, strandgezichten en stadsgezichten. Welk onderwerp hij ook koos, de natuur was altijd zijn uitgangspunt en mensen, dieren, schepen en gebouwen, vormden altijd een harmonieus geheel met het landschap. Zelfs zijn stadsgezichten ademen een landelijke rust en laten de mooiste kanten van een stad zien. Op vallend is dat in de meeste van zijn stads- en dorpsgezichten het water een rol speelt. Havens, vaarten, grachten en rivieren waren hierbij vaak het uitgangspunt. Water, maar ook lucht is in het werk van Jansen sfeerbepalend. Dikwijls beslaat de lucht meer dan de helft van zijn composities en verschaft het de voorstelling van een enorme ruimtelijkheid. Trefzeker opgezet en gevoelig van kleur bepaalt de luchtpartij in menig schilderij de typische Hollandse atmosfeer.

In coloriet was Jansen zeker een meester en alleen al voor zijn wolkenluchten kende zijn pallet een groot scala van grijzen en witten. Maar ook in boerentaferelen met ploegende paarden of ossen, is fijngevoeligheid van kleur zijn handelsmerk. Bomen, weiden, de geploegde akkers zijn herkenbaar aan een brede schakering van groenen en okers opgezet, met een luchtige wollige toets.

Jansen bewaarde in zijn atelier honderden studies, die hij door het hele land verzamelde, veel krabbeltjes ter grootte van een handpalm, waarin al een compleet schilderij zichtbaar was, volmaakt van licht, schaduw en compositie. Bij het schilderen werkte hij zonder onderschildering, direct in de volle toon. Deze zogenaamde nat-in-nat techniek vereist een enorm vakmanschap. Wat deze techniek betreft valt er in de loop der jaren een ontwikkeling te bespeuren. Zo werkte hij in zijn Loosduinse periode zijn onderwerpen veel gedetailleerder uit; later zou zijn penseestreek krachtiger en raker worden. Kwalitatieve verfijning bleef hij echter hoog in het vaandel houden De Finishing Touch was hem heilig.

Ongetwijfeld behoorde hij tot de zeer bekwame kunstenaars in het Gooi. Door zijn rustig en evenwichtig levenspatroon viel hij niet erg op. Hij bleef in Blaricum wonen tot hij op 21 juni 1949 op 77 jarige leeftijd overleed.

Info: Scheen, Benezit, RKD